Przejdź do głównej treści
Łopuszka Wielka i Medynia Kańczucka
  • Blog
  • Galeria
  • O mnie

Szkoła Podstawowa w Łopuszce Wielkiej Historia

sierpień 27, 2020 o godzinie 3:31 , Brak komentarzy


Historia Szkoły w Łopuszce Wielkiej

Szkoła Powszechna w Łopuszce Wielkiej istnieje od 1870 roku. Z zapisów w Kronice Szkolnej wynika, że w pierwszym roku istnienia szkoły uczęszczało do niej 73 uczniów, pracował jeden nauczyciel Józef Świątecki, ksiądz katecheta Karol Ludwik Pietraszek, a budynek szkolny był „obskurny, szczupły, niski i nieodpowiadający celom naukowym”.

W 1904 roku z pomocą proboszcza z Pantalowic Leona Gondalowskiego i inspektora szkolnego Walentego Mazurka, udało się przenieść szkołę do nowego budynku, w którym znajdowały się dwie izby lekcyjne i mieszkanie dla nauczyciela. Warunki lokalowe wciąż były nie wystarczające, toteż z biegiem czasu szkoła rozszerzała się o dwie izby lekcyjne w dolnej i górnej części miejscowości.

Wybuch I wojny światowej przyniósł duże zmiany w życiu mieszkańców wioski. Nastąpiła mobilizacja wojskowa mężczyzn, w wielu domach pozostały kobiety i dzieci, a do szkoły uczęszczało niewielu uczniów. Z końcem września 1914 roku wojska rosyjskie zajęły wieś, kierownik szkoły wyemigrował do Węgier, nauka w szkole została przerwana. Wiosną  1915 roku nastąpiła ofensywa austriacko- niemiecka i nauczyciele mogli powrócić do pracy w szkole.

W okresie międzywojennym w naszej miejscowości mimo trudności lokalowych i materialnych istniała szkoła siedmioklasowa, w której uczono języka polskiego, arytmetyki, historii, przyrody, geografii, śpiewu, ćwiczeń cielesnych, odbywały się także zajęcia praktyczne. W szkole organizowane były uroczystości okolicznościowe dla uczniów i mieszkańców wioski. 20 października 1935 roku po praz pierwszy obchodzono uroczyście święto Patrona Szkoły Św. Jana Kantego.

W trudnym okresie okupacji niemieckiej funkcjonowała w Łopuszce Wielkiej Szkoła Powszechna, w której uczono tylko elementarnej wiedzy tj. czytania, pisania i rachunków, a od klasy III języka niemieckiego jako przedmiotu obowiązkowego. Mimo wysiłków okupanta duch narodu nie ginie, nauczyciele prowadzą potajemnie w szkole naukę literatury, historii i geografii, działa także biblioteka szkolna.

W czasie powojennym ilość młodzieży kształcącej się rośnie, następują zmiany organizacyjne i poszerza się zakres działalności szkoły. Dotychczasowe warunku lokalowe nie mogły temu sprostać, dlatego też w ramach ogólnopolskiej akcji Tysiąc Szkół na Tysiąclecie Polski powstał budynek nowej szkoły.

29 sierpnia 1965 roku nastąpiło uroczyste oddanie budynku szkolnego do użytku młodzieży.

Obecnie szkoła dysponuje nowoczesnym zapleczem dydaktyczno- wychowawczym i w pełni wykwalifikowaną kadrą nauczycielską.

Od października 2008 roku szkoła funkcjonuje jako Zespół Szkolno- Gimnazjalny, w którego skład wchodzą Szkoła Podstawowa i Gimnazjum. Szkoła rozwija sie dynamicznie dzięki zaangażowaniu rodziców i nauczyciela

Od niedawna Gimnazjum już zostało wyłączone z składu i obecnie funkcjonuje  jako Szkoła Podstawowa bez Gimnazjum


Brak komentarzy

Pozostaw odpowiedź







Najnowsze wpisy

  • Katastrofa lotnicza w Łopuszce Wielkiej
    27 lis, 2021
  • Murale w Łopuszce Wielkiej
    28 paź, 2021
  • Tour de Pologne 3 etap Łopuszka Wielka
    15 sie, 2021
  • ❗SCHRONY KOLEJOWE Z CZASÓW II WOJNY ŚWIATOWEJ – TAJEMNICE PODKARPACIA❗
    15 lis, 2020
  • Szkoła Podstawowa w Łopuszce Wielkiej Historia
    27 sie, 2020
  • Medynia Kańczucka
    9 cze, 2020
  • Łopuszka Wielka Krajobrazy
    9 cze, 2020

Informacje dodatkowe

ŁOPUSZKA WIELKA

Sołtys - Wiktor Malik
Ludność: 1459 mieszkańców



 W obrębie Pogórza Dynowskiego, na północny zachód od Przeworska w dolinie strumienia Łopuszanka, prawego dopływu Mleczki leży duża wieś - Łopuszka Wielka. Do końca XIX wieku należała ona do powiatu łańcuckiego, następnie przeworskiego, a w ostatnich latach do województwa przemyskiego. Zabudowania ciągną się szeregowo spod lasu do dawnego dworu, po obu stronach rzeki, która spływa ze stoków wzgórza lasu Rączyna na północ od Siedleczki.


Teren otoczony jest malowniczymi wzgórzami wysokości 260-394 m n.p.m. Z południowej strony ciągnie się wielki kompleks leśny, na zachód zaś szerokie bezleśne wzgórze zwane Działem Pantalowickim (326-324 m n.p.m.).

Na tamtejszych terenach wśród utworów geologicznych występuje alabaster. Jest do drobnokrystaliczna odmiana gipsu o śnieżnobiałej barwie. Wydobywanie tego cennego minerału rozpoczął w 1928 roku hr. Seipjo del Campo. Wydobyty alabaster na miejscu przerabiano na różnego rodzaju gips. W czasie II wojny kopalnia była zalana wodą, ponownie uruchomiona została w 1945 roku i z małymi przerwami eksploatowana była do niedawna. Kopalnia podlega Rzeszowskiemu Przedsiębiorstwu Produkcji Kruszywa i Usług Geologicznych „Kruszgeo" w Rzeszowie. W kopalni znajdują się dwa pionowe szyby, jeden do wyciągu wyrobu, drugi do zejścia dla górników. Umocowanie drabiny pozwalają zejść 50 m w głąb ziemi, na tej głębokości znajduje się poziom wydobycia. Alabaster występuje w postaci skupień bryłowych rozmieszczonych wśród czarnych łupków. Dawnie wyrabiano z niego gips dentystyczny, chirurgiczny i sztukatorski. Alabaster z tych terenów wydobywany był nawet dla potrzeb Zamku Królewskiego w Warszawie.

Zwiedzając Łopuszkę Wielką należy zwrócić uwagę na zachowanie resztki parku, dawnego dworu Ścipionów oraz na XIX - wieczną kapliczkę grobową tej rodziny, zaprojektowaną przez architekta Karola Stryjeńskiego.

Ciekawostką jest mocno bijące źródełko na skraju wioski wśród rozpadlin i mokradeł 
w miejscu zwanym Migdas. Zgodnie z legendą istniał tu kiedyś gród. Miała go zniszczyć woda, która rozmyła wały i Tatarzy wykorzystując ten moment wdarli się do warowni. Źródełko powstało z łez chłopca uciekającego przed Tatarami, który chciał schronić się w grodzie, ale bramy zostały zamknięte.

Można jeszcze zobaczyć murowaną kapliczkę z XIX wieku znajdującą się po stronie cmentarza. Pomnik ofiar hitleryzmu wystawiony 19-stu mieszkańcom Łopuszki, którzy zginęli podczas pacyfikacji osady przez Niemców. Jak również małe jeziorko w zachodniej części wsi. Nazwane jest ono Świętym Jeziorem i ma związek z kultem pogańskich Słowian. Zbiornik ten posiada kulisty kształt, płaskie porosłe szuwarami brzegi, w pobliżu których nie rosną ani drzewa, ani krzewy.

Łopuszka Wielka graniczy od północy z Siedleczką, od północnego wschodu z Łopuszką Małą i Pantalowicami, od południowego wschodu z Rączyną. Gleba jest tam trudna do uprawy, grunty położone są na górzystym terenie, jedynie ziemie pofolwarczne są żyźniejsze i położone na równiejszym terenie.

Nazwę wsi wywodzą niektórzy od łopuchów, bo ten chwast chętnie się tu pleni. Taką genezę nazwy podaje Franciszek Młynek i Józef Bębenek. Inni wywodzą nazwę miejscowości od legendarnego Łopuszna, założyciela osady.

Utworzono za pomocą Mozello – to najłatwiejszy sposób tworzenia witryn internetowych.

Stwórz swoją stronę internetową lub sklep internetowy z Mozello.

Szybko, łatwo, bez programowania.

Zgłoś nadużycie Dowiedz się więcej