Przejdź do głównej treści
Łopuszka Wielka i Medynia Kańczucka
  • Blog
  • Galeria
  • O mnie

Medynia Kańczucka

czerwiec 9, 2020 o godzinie 6:10 , 3 komentarze
MEDYNIA KAŃCZUCKA

Medynia Kańczucka – wieś w Polscepołożona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Kańczuga

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Historia tej miejscowości zaczęła się około 1888 roku w karczmie żydowskiej stojącej nad stawem na gruncie Kuźniara w Medyni Łańcuckiej.

Wśród zbierającego się tam chłopstwa był nauczyciel Antonii Mędrala, który uczył trudnej sztuki czytania. Jednego wieczoru opowiedział, że wyczytał w gazecie ogłoszenie o parcelacji folwarku Zagórze koło Kańczugi.

Zainteresowani tym ludzie wysłali delegację do Zagórza i właściciela Hoczowskiego. 
Po powrocie z delegacji rozpoczęto werbunek chętnych do wyjazdu na ziemie „obiecane". Wiele rodzin powędrowało tam mimo trudnych warunków gospodarczych jakie tam panowały.

Z powodu braku danych trudno określić kiedy wiosce przyznano nazwę Medynia Kańczudzka. Prawdopodobnie był to początek XX wieku, kiedy utworzono powiat przeworski. Początkowa nauka dzieci odbywała się w szkole w Łopuszce Wielkiej gdzie kierownikiem był Rudolf Rębisz. Około 1910 roku założono szkołę na miejscu, w prywatnym domu Jakuba Łazara.

Do lat 30-tych władze we wsi sprawowali wójtowie: Jakub Łazar, Marcin Zięba, Wojciech Zyga, Szczepan Słonina. Sekretarzował Jan Dziadosz, który przeszedł do Gminy zbiorowej utworzonej w Manasterzu. Po kilku latach Medynię przeniesiono do Gminy w Łopuszce Wielkiej, a ostatnio w 973 roku do Kańczugi. Władza przeszła na sołtysa.

Ludność Medyni pomagała w folwarkach hrabiego Romana Seipona z Łopuszki Wielkiej. Pomoc ta była tylko przy pracach polowych, przy żniwach.

Ilość domów na przestrzeni lat nie zmieniła się i wynosi 65 domów, natomiast liczba ludności w okresie kryzysu międzywojennego przekroczyła 300 osób. Faktem jest to, że wieś się starzeje. Młodzież ucieka od ciężkiej pracy licząc na lepsze perspektywy w mieście.

3 komentarze - Medynia Kańczucka

Arnaud BUCHER - grudzień 19, 2022 o godzinie 8:44
Bonjour
Je ne sais pas si je dois laisser un message ici , je m'inscris pour connaître un peu l'histoire du village,car j'essaie de retracer le passé de ma grand mère née là bas
Arnaud Bucher - grudzień 20, 2022 o godzinie 1:54
Comment s'appelait ta grand-mère et quand est-elle née ?
Bucher Arnaud - grudzień 24, 2022 o godzinie 12:17
Ma grand mère s'appelait Sophie czepiel née le 05/05/1922 et elle a quitté la Pologne bébé et son père s'appelait Matthieu czepiel et sa mère Nadiezda mais son nom de famille n'apparaît pas sur les documents en France

Pozostaw odpowiedź







Najnowsze wpisy

  • Katastrofa lotnicza w Łopuszce Wielkiej
    27 lis, 2021
  • Murale w Łopuszce Wielkiej
    28 paź, 2021
  • Tour de Pologne 3 etap Łopuszka Wielka
    15 sie, 2021
  • ❗SCHRONY KOLEJOWE Z CZASÓW II WOJNY ŚWIATOWEJ – TAJEMNICE PODKARPACIA❗
    15 lis, 2020
  • Szkoła Podstawowa w Łopuszce Wielkiej Historia
    27 sie, 2020
  • Medynia Kańczucka
    9 cze, 2020
  • Łopuszka Wielka Krajobrazy
    9 cze, 2020

Informacje dodatkowe

ŁOPUSZKA WIELKA

Sołtys - Wiktor Malik
Ludność: 1459 mieszkańców



 W obrębie Pogórza Dynowskiego, na północny zachód od Przeworska w dolinie strumienia Łopuszanka, prawego dopływu Mleczki leży duża wieś - Łopuszka Wielka. Do końca XIX wieku należała ona do powiatu łańcuckiego, następnie przeworskiego, a w ostatnich latach do województwa przemyskiego. Zabudowania ciągną się szeregowo spod lasu do dawnego dworu, po obu stronach rzeki, która spływa ze stoków wzgórza lasu Rączyna na północ od Siedleczki.


Teren otoczony jest malowniczymi wzgórzami wysokości 260-394 m n.p.m. Z południowej strony ciągnie się wielki kompleks leśny, na zachód zaś szerokie bezleśne wzgórze zwane Działem Pantalowickim (326-324 m n.p.m.).

Na tamtejszych terenach wśród utworów geologicznych występuje alabaster. Jest do drobnokrystaliczna odmiana gipsu o śnieżnobiałej barwie. Wydobywanie tego cennego minerału rozpoczął w 1928 roku hr. Seipjo del Campo. Wydobyty alabaster na miejscu przerabiano na różnego rodzaju gips. W czasie II wojny kopalnia była zalana wodą, ponownie uruchomiona została w 1945 roku i z małymi przerwami eksploatowana była do niedawna. Kopalnia podlega Rzeszowskiemu Przedsiębiorstwu Produkcji Kruszywa i Usług Geologicznych „Kruszgeo" w Rzeszowie. W kopalni znajdują się dwa pionowe szyby, jeden do wyciągu wyrobu, drugi do zejścia dla górników. Umocowanie drabiny pozwalają zejść 50 m w głąb ziemi, na tej głębokości znajduje się poziom wydobycia. Alabaster występuje w postaci skupień bryłowych rozmieszczonych wśród czarnych łupków. Dawnie wyrabiano z niego gips dentystyczny, chirurgiczny i sztukatorski. Alabaster z tych terenów wydobywany był nawet dla potrzeb Zamku Królewskiego w Warszawie.

Zwiedzając Łopuszkę Wielką należy zwrócić uwagę na zachowanie resztki parku, dawnego dworu Ścipionów oraz na XIX - wieczną kapliczkę grobową tej rodziny, zaprojektowaną przez architekta Karola Stryjeńskiego.

Ciekawostką jest mocno bijące źródełko na skraju wioski wśród rozpadlin i mokradeł 
w miejscu zwanym Migdas. Zgodnie z legendą istniał tu kiedyś gród. Miała go zniszczyć woda, która rozmyła wały i Tatarzy wykorzystując ten moment wdarli się do warowni. Źródełko powstało z łez chłopca uciekającego przed Tatarami, który chciał schronić się w grodzie, ale bramy zostały zamknięte.

Można jeszcze zobaczyć murowaną kapliczkę z XIX wieku znajdującą się po stronie cmentarza. Pomnik ofiar hitleryzmu wystawiony 19-stu mieszkańcom Łopuszki, którzy zginęli podczas pacyfikacji osady przez Niemców. Jak również małe jeziorko w zachodniej części wsi. Nazwane jest ono Świętym Jeziorem i ma związek z kultem pogańskich Słowian. Zbiornik ten posiada kulisty kształt, płaskie porosłe szuwarami brzegi, w pobliżu których nie rosną ani drzewa, ani krzewy.

Łopuszka Wielka graniczy od północy z Siedleczką, od północnego wschodu z Łopuszką Małą i Pantalowicami, od południowego wschodu z Rączyną. Gleba jest tam trudna do uprawy, grunty położone są na górzystym terenie, jedynie ziemie pofolwarczne są żyźniejsze i położone na równiejszym terenie.

Nazwę wsi wywodzą niektórzy od łopuchów, bo ten chwast chętnie się tu pleni. Taką genezę nazwy podaje Franciszek Młynek i Józef Bębenek. Inni wywodzą nazwę miejscowości od legendarnego Łopuszna, założyciela osady.

Utworzono za pomocą Mozello – to najłatwiejszy sposób tworzenia witryn internetowych.

Stwórz swoją stronę internetową lub sklep internetowy z Mozello.

Szybko, łatwo, bez programowania.

Zgłoś nadużycie Dowiedz się więcej