Neogotycka kaplica grobowa rodu hrabiów Scipio del Campo, wzniesiona w końcu XIX w. według projektu Karola Stryjeńskiego. Przyjacielem architekta, z Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, był inż. hr. Roman Scipio del Campo, który odkrył na tutejszym terenie jedyne w Europie Wschodniej pokłady alabastru[potrzebny przypis] i został budowniczym kopalni. Wydobywany tutaj alabaster wykorzystywany był m.in. do renowacji stiuków w Katedrze Wawelskiej

Resztki zespołu dworskiego hrabiów Scipio del Campo:

Kopalnia alabastru, założona w 1928 r. przez inż. hr. Romana Scipio del Campo, budowniczego kolejki wąskotorowej. Alabaster przerabiano w Łopuszce na różne gatunki gipsu. W czasie II wojny światowejkopalnia została zasypana i zalana wodą, uruchomiono ją ponownie w 1945 r. Zakład przejęło przedsiębiorstwo Kruszgeo z Rzeszowa, alabaster przerabiano na gips chirurgiczny i dentystyczny), wydobycie twało do zakazu prowadzenia prace podziemnych, wydanego w 1974 r. przez Urząd Górniczy. Próbę uruchomienia podjęto na przełomie lat 1980. i 1990., jednak bez powodzenia. Miejscowe pokłady alabastru są szacowane na 160 000 ton i oceniane przez geologów jako wysokojakościowe

ościół parafialny (1937-1938) według projektu S. Tokarowskiego. Uposażenie parafii, erygowanej w 1936 r., wyznaczył właściciel dóbr, dr Roman Scipio.

Resztki zespołu dworskiego hrabiów Scipio del Campo:

• fragmenty XIX-wiecznego parku
• budynki gospodarcze